Futbolun hırçın, asi ve sıradışı çocuklarını hep sevdik; virtüöz Maradona, sosyalist Cantona, süperstar Best, büyük üstad Cruyff… Bu isimlerin hepsi kariyerlerinde pek çok kritik dönüm noktaları yaşamış olsalar da, formasını giydikleri takımlara da çok şey kattılar. Ama madalyaları, kupaları ya da istatistiklerdeki zirve noktaları bir yana; saha dışında sarfettikleri cümleler, seçtikleri ideolojiler ve her sıradan insana yakın gelen yaşam biçimleriydi onları bizlere, diğerlerinden daha çok sevdiren…
Hani “hayatı filmlere konu olacak cinstendi” denir ya, işte onunki tam da öyleydi…
Muhteşem bir yetenekti, müthiş bir oyun zekası vardı… henüz 4 yaşında, durdurak bilmeden
bulduğu her aralıkta top oynamaya çalışan bir çocuktu zaten… 13 yaşında Newcastle United alt yapısına katılırken, başarı basamaklarını hızla tırmanacağı da belliydi. Ayrıca çok yoksul bir ailenin çocuğu olarak, bunu başarmak zorundaydı.
Trajedilerle dolu çocukluğundan futbol sayesinde kurtulabilecek miydi? Sonradan yayınladığı otobiyografisi Gazza: Benim Hikayem’den öğrendiğimize göre küçük Gascoigne’e obsesif kompulsif bozukluk teşhisi bile konulmuştu. Yani; kontrol edilemeyen ama sürekli tekrar edilen mantıksız alışkanlıklar ve huylar…
Mesela; büyüyünce de alkolizmle boğuşacak olan 14 yaşındaki Gazza, elinde tüm parayı sokak aralarındaki slot ve şeker makinelerine yatırmaya başlamıştı… Hatta otobüs parasını bile… ve henüz bu yaşta, yakın arkadaşının çaldığı bir şişe votka ile sarhoş olmuştu… Yani ağaç çoktan eğilmişti.
Gazza, hep alkole düşkünlüğü ile bilindi… Tıpkı George Best ve Gerd Müller gibi… İngiltere adına forma giydiği bir maçtan hemen sonra onu üzerinde forması hatta kramponları ile bir bar taburesinde görenler olduğu bile söylenir. Yalnız Best ve Müller’den farklı olarak tam da kariyerinin zirvesinde... Keşke onu biraz daha izleyebilseydik…
Bu arada hem koca hem de baba olmaya çalıştı, Gazza... İkisinde de futbolda gösterdiği başarıyı sağlayamadı. Alkolle olan bağları çocuklarıyla olandan daha güçlüydü. Futbol oynamayı da denedi, hep… ya da içinde olmayı oyunculuğu, menejerliği… Ama yapamıyordu, onu hayatta mutlu eden tek şeyden vazgeçememesi Gascoigne’i katlanılamaz bir adam haline getiriyordu.
Defalarca karakolluk oldu, mahkemelere çıktı, rehabilitasyon merkezlerine düştü, akıl hastanesinde yattı…
Regan ve Paul'ün mutlu günlerinden bir kare...2008 yılında alkolizm yüzünden yaşadıkları “artık yeter” dedirtmişti. Küçük oğlu Regan babasının yakında öleceğini düşünüyor, bunu açıksözlülükle ve gözyaşlarına engel olamadan dile getiriyordu… Küçük çocuğun gözyaşları babasını etkilemişti. Gazza durumun ciddiyetinin bu kez farkındaydı… Denedi…1 yıl sonra Independent’a verdiği röportajda geleceğin kendisi için harika göründüğünü söylüyordu. Ta ki, bu yıla girene dek…
Geçtiğimiz hafta içerisinde yargıçlarla olan buluşmalarına daha doğrusu duruşmalarına bir yenisini daha ekledi, Gascoigne… Ekim ayında Jesmond’da arabasıyla şuursuz bir halde gezinirken polisler tarafından bulunan Gazza’da yasal limitin 4 katı üstünde alkol tespit edilmişti. Bu olayın davası da geçen hafta karara bağlandı.
Gascoigne, Yargıç Stephan Earl’ün iyi niyetinden olsa gerek 1 yıl ertelemeli 8 haftalık hapis cezası ve 3 yıl araba kullanmaktan men cezası ile adeta yırttı. Çünkü noeli ailesinden ayrı ve parmaklıklar ardında da geçirebilirdi.
Gazza’nınki filmlere konu olacak bir hayattı, öyle olmaya da devam ediyor… Ama biz futbolseverler onu “pis bir alkolik” olarak değil, hep bir futbol sanatçısı olarak hatırlayacağız… O büyük bir futbol sanatçısıydı, her ne olursa olsun… Mahkemeden çıktığı anda, yanına hala imza almak için gencin görüntüsü de bunu ispatlıyor…
Ve komik bir adam olarak kalacak hafızalarımızda… O bizi hep, Hibernian’a karşı forma giydiği maçta hakeme gösterdiği sarı kartla güldürecek...
Futbolseverler her şeye rağmen ondan vazgeçmiş değil...
Sevenleri için The Guardian'dan bir Gascoigne quizi: http://www.guardian.co.uk/football/quiz/2010/dec/10/football-quiz-paul-gascoigne
Gascoigne kendiyle dalga geçen de bir adamdı... EURO'96 zamanı İskoçya'ya yazdığı gol sonrası McManaman ve Sheringham'la meşhur 'dişçi koltuğu' pozu!
Hakemler, espriden gerçekten de anlamıyor...
Bir milli maç öncesi... Seremoni sırasında Paul Ince ile eğlenirken...
Bir Gascoigne klasiği: maç sonu kutlamaları... Bu kez Middlesbrough'daki takım arkadaşı Paul Merson ile! (1998)
Ve son mahkeme çıkışı... Yaşadığı onca şeye rağmen yine de çok iyi görünüyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder